OKUL YÖNETİŞİMİ VE ÖZ LİDERLİK

Abstract

SCHOOL GOVERNANCE AND SELF LEADERSHIP

School governance is defined as the ability to share decision-making power between teachers, parents, and other members of civil society, who are stakeholders of the school, and in general, school governance, as well as rules and policies for school and staff development and decision-making processes on how to manage the school. The question of how schools should be managed to create a suitable or ideal learning environment for students is the focus of international educational research (Darling-Hammond and Bullmaster, 1997). Self-leadership is defined as providing the motivation needed by the individual to perform his / her duties and responsibilities and thus improving himself / herself by affecting himself / herself (Uğurluoğlu, 2010). The concept of self-leadership has begun to be considered as a remarkable concept in terms of educational sciences in recent years. With the increasing number of students and teachers, the concept of self-leadership has an important place in both school and classroom management. The high self-leadership perceptions of school administrators and teachers both facilitate classroom management and increase student motivation considerably (Akkuş, 2018).

Keywords: School governance, Self leadershıp  

Öz

Okul yönetişimi kavramı, okul yöneticisi ile okulun  önemli paydaşlarından olan öğretmenler, ebeveynler ve diğer sivil  toplum kuruluşları arasında  karar verme yetkisini paylaşma  yeteneği olarak tanımlanmakta olup genel bir ifade olarak okul yönetişimi (school governance);  okul ve çalışanları için kuralların , politikaların geliştirilmesi ve okulun nasıl yönetileceği konusunda karar alma süreci olarak da ifade edilmektedir. Öğrenciler için  uygun ve ideal bir öğrenme ortamı oluşturmak  için okullar nasıl yönetilmelidir sorusu, uluslararası eğitim araştırmalarının odaklandığı nokta olmaktadır (Darling-Hammond ve Bullmaster, 1997). Öz liderlik ise bireyin görev ve sorumluluklarını yerine getirebilmesi için ihtiyaç duyduğu motivasyonu sağlaması ve böylelikle kendi kendini etkileyerek geliştirme  süreci olarak tanımlanmaktadır (Uğurluoğlu, 2010). Öz liderlik kavramı son yıllarda eğitim bilimleri açısından dikkat çekici bir kavram olarak incelenmeye başlanılmıştır. Öğrenci ve öğretmen sayılarının giderek artması ile birlikte hem okul yönetiminde hem de sınıf yönetiminde öz liderlik kavramı önemli bir yer tutmaktadır. Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin öz liderlik algılarının yeterince yüksek olması  sınıf yönetimini kolaylaştırmakta ve  öğrenci motivasyonunu  artırmaktadır (Akkuş, 2018).

Anahtar terimler: Okul yönetişimi, Öz liderlik

Kaynakça

Akkuş, M. (2018) İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin öz-liderlikleri ile sınıf yönetimi öz yeterlik algıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Temel Eğitim Bölümü, Gaziantep.

Bäckman, E., Trafford, B. (2007). Okulların Demokratik Yönetişimi. Strasbourg: Avrupa Konseyi Yayınları.

Bakanlığı, M. (2013). Gelir İdaresi Başkanlığı Bakanlığı,Milli Eğitim,2023vizyonu.meb.gov.tr

Bozkuş, B. (2009). Türk kamu yönetiminde yönetişim tartışmaları ve yönetişimin kamu yönetiminde uygulanabilirliği (Doctoral dissertation, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Darling-Hammond, L. & Bullmaster, M. (1997). The changing social context of teaching in the United States, in: B. Biddle et al. (Eds) International

Handbook of Teachers and Teaching. Dor- drecht: Kluwer Academic.

Ergün,İ. (2006). Yerel yönetimlerde yönetişim kavramı ve avrupa birliği ile kıyaslanması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi SBE, İzmir.

Leach, Robert ve Percy-Smith, Janie (2001). Local Governance in Britain, Palgrave.

Manz, C. C. (1986). Self-leadership: Toward an expanded theory of self-influence processes in organizations. Academy of Management review, 11(3), 585-600.

Manz, C. C., & Sims, H. P. (2001). The new superleadership: Leading others to lead themselves. Berrett-Koehler Publishers.

Ritchie, R., & Woods, P. A. (2007). Degrees of distribution: Towards an understanding of variations in the nature of distributed leadership in schools. School Leadership and Management, 27(4), 363-38

Cankaya, S., & Serin, O. (2018). Analysis of the Relationship Between School Heads' Leadership, Problem Solving and Critical Thinking Skills. Onlıne Journal of Communıcatıon and Medıa Technologıes, 8(1), 26-40

Sobacı, Z.M.(2007). Yönetişim kavramı ve Türkiye’de uygulanabilirliği üzerine değerlendirmeler. Yönetim Bilimleri Dergisi. 5 (1). 219-235.

Tekeli, İ. (2009). Akılcı Planlamadan, Bir Demokrasi Projesi Olarak Planlamaya, İlhan Tekeli Toplu Eserleri 7, Tarih Vakfı Yurt Yayınları.

Toksöz, F. (2008), İyi yönetişim el kitabı, TESEV Yayınları, İstanbul.

Uğurluoğlu, Ö. (2010 ). Kendi kendine liderlik stratejileri üzerine bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(1).

Yüner, B., & Burgaz, B. (2019). Okul yönetişimi ile okul iklimi arasındaki ilişkinin öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 44(199).

World Bank. (1989). Sub-Saharan Africa: From crisis to sustainable development. Washington, DC: World Bank.