İSTİSMAR VE İHMAL EDİLEN ÖĞRENCİLERİN İLKOKUL YÖNETİCİLERİ VE ÖĞRETMENLERİNİN GÖRÜŞLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ: KARŞILAŞTIRMALI DURUM ÇALIŞMASI

Abstract

EVALUATION OF THE SCHOOL HEADMASTERS AND TEACHERS’ VIEWS ON CHILDREN’S ABUSE AND NEGLECT: A COMPARATIVE STUDY CASE

In this study, the school headmasters and teachers are accept which behaviors as child abuse and neglect. In addition to this, the school headmasters and teachers’ opinions which they had been accepted to this behaviours in the difficult categories as child abuse and neglect, which is more frequently of and causes of child abuse and neglect, what is the current prevention strategies about the child abuse and neglect and  also what  is their personal suggestion about the child abuse and neglect, were examined as a aim. This study was carried in two different government primary schools that under the T.R.N.C Ministry of Education Directorate of Primary Education Department. During the research, the semi-structured interview technique, one of the ways of qualitative research method was used and in the two different schools, 5 headmasters and 25 teachers with a total 30 people were interviewed. Results of the research were analyzed with the contect analyze method. According to the findings of this case study, Child abuse and neglect, the behaviour is happening on the physical, emotional, sexual abuse and neglect under categories as specified, in addition to cultural-political and economic abuse and negligence of education and health with designated scope of the study. The most common type of abuse and neglect, physical and emotional abuse and neglect along with it is, sexual abuse and neglect did not occur with almost no, for some reason is based on the cultural-religiousabuse and economic abuse as can be seen, along with education and health are also neglected, we meet very rarely has been mentioned.

Keywords: Child abuse and neglect, school headmaster, teacher, school and child abuse, administration of education.

Özet

Bu araştırmada okul yönetici ve öğretmenlerinin hangi davranışlar istismar ve ihmal olarak kabul ettiği, istismar ve ihmal türlerinden hangilerinin daha sıklıkla görüldüğü, çocuk istismarı ve ihmalinin nedenleri, çocuk istismarı ve ihmali olarak karşılaşılan durumlarda okullarda uygulanan mevcut önlemlerin neler olduğu ve çocuk istismarı ve ihmali olarak değerlendirilen davranışları önleme konusundaki kişisel görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, KKTC Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretim Dairesi’ne bağlı iki devlet okulunda yapılmıştır. Araştırma da nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmış, iki ayrı okulda toplamda 30 olmak üzere, 5 okul yöneticisi ve 25 öğretmen ile görüşülmüştür. Araştırma sonucunda elde edilen veriler içerik yöntemi ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular, istismar ve ihmal edilen davranışların neler olduğu fiziksel, duygusal, cinsel istismar ve ihmal olarak kategoriler altında belirtilmiş, bunlara ek olarak kültürel-siyasal ve ekonomik istismar ile eğitim ve sağlık ihmali dearaştırma kapsamına alınarak, en çok görülen istismar ve ihmal türünün fiziksel ve bununla birlikte duygusal istismar ve ihmal olduğu, cinsel istismar ve ihmal ile ilgili neredeyse hiç karşılaşılmadığı, bazı nedenlere bağlı olarak ise, kültürel-dinsel istismar ve ekonomik istismarın görüldüğü bununla birlikte eğitim ve sağlık ihmalleri ile de çok nadiren karşılaşıldığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar kelimeler: Çocuk istismarı ve ihmali, okul müdürü, öğretmen, okul ve çocuk istismarı, eğitim yönetimi.

KAYNAKÇA

Akacan, B.(2012). Ortaöğretim Okullarında Görev Yapan Eğitimcilerin Çocuk İstismarına İlişkin Görüşleri. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counceling, 1(12), 37-53.

Altınsu, B. (2004). Çocuklara Bakım Veren Hemşirelerin Çocuk İstismar ve İhmalini Tanımlayabilmeleri Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Atamer, A. (2005). Çocuk İstismarı Tarama Anketi: Geliştirme, Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Yayınlanmış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.

Bahar, G., Savaş, H. A., & Bahar, A. (2009). Çocuk İstismarı ve İhmali: Bir Gözden Geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 4(12), 51-65.

Baysal, U., Uzel, N. (1990). Pediatride Muchausen Sendromu. Klinik Gelişim, 4. 855-858.

Çocuk Acil Tıp Kitabı (2004). Çocuk Acil Tıp ve Yoğun Bakım Derneği Yayın No:6, Bölüm: 22 (Yrd. Doç. Dr. Ülfet Vatansever).

Dervişoğlu, S. (2012). Çocuk İstismarı ve İhmali Açısından Sokakta Çalışan Çocuklar Ve Avrupa Birliği Uygulamaları. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Doi number:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2151.

Dünya Sağlık Örgütü. Dünya Sağlık Raporu (1998). (Çeviri ed. Bekir Metin, Ayşe Akın, İzgi Güngör Ankara; 1998), Cenevre.

Erermiş, S. (2001). Çocuk İhmali Nedir? İzmir Atatürk Hastanesi Tıp Dergisi, 39(2):7-10.

Erginer, F. (2007). Ankara İli İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Öğrencilerinin Aileleri Tarafından İstismarı ve İhmaline İlişkin Görüşleri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ertan, Ü., İşiten, N., Yılmaz, K., Öner, A. (2003). Bir çocuk istismarı vakası. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 46(4), 295-298.

Fındıkoğlu, Z. F. (1976). Karl Marx ve Sistemi. 2. Baskı. İstanbul: Ötüken.

Hancı, İ.H. (2002). Adli Tıp ve Adli Bilimler. 1. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Karaman, Y. (1993). İlkokul Öğretmenlerinin Gözlemlerine Göre Çocukların Aileleri Tarafından İstismarı ve İhmali. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Korfmacher, J. (2000). The Kempe Family Stress Inventory: A reviev. Child abuse and neglect.24, 129-140.

Kozcu, Ş. (1988-1989). Çocuk istismarı ve ihmali, seminer psikolojisi. Ege Üniversitesi Yayınları, 6(7), 67-77

Ludwig, S. (2000). Child  Abuse Textbook of Pediatric Emergency Medicine, Fleisher GR., Ludwig S. (ed). 4th ed. Philadelphia: LW&W, 1669-1704.

Okumuş, E. (2002). Bir Din İstismarı Olarak Gösterişçi Dindarlık. İslâmiyât, 5/4, ss. 193-205.

Okumuş, E. (2014). Değer ve Din İstismarı (The Exploitation of Value and Religion) International Journal of Social Science, Number: 24 , p. 13-31, 

Pala, B. (2011). Geleceğin Öğretmenlerinin Çocuk İstismarı ve İhmali Konusunda Bilgi ve Farkındalık Düzeyleri. Yayımlanmış Tıpta Uzmanlık Tezi,  Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Eskişehir.

Polat, O. (2007a). Tüm Boyutlarıyla Çocuk İstismarı 1 Tanımlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Polat, O. (2007b).  Tüm Boyutlarıyla Çocuk İstismarı 2 Önleme ve Rehabilitasyon. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Preventing child maltreatment: A Guide to Taking Action and Generating Evidence / World Health Organization and International Society for Prevention of Child Abuse and Neglect. 2006.

Tercan, M. (1995). Çocuğun Ana Babası Tarafından Fiziksel İstismarı ve İhmali. Yayılanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. (Danışman: Prof. Dr. E. Akyüz)

Tugay, D. (2008). Öğretmenlerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Turla, A. (2002). Çocuk istismarı ve ihmali olgularına tıbbi yaklaşım. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Dergisi, 19(4):291-300.

Turla, A., Aker, S., Canbaz S., Peşken, Y. (2005). Samsun Merkez Ocağı’nda görev yapan pratisyen hekimlerin çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi ve tutumları. Sted Dergisi, 14(11), 241-246.

Ulukol, B. (2014). Cinsel İstismar. Yayımlandığı Kitap O. Derman (Editör), Çocuk İstismarına ve İhmaline Yaklaşım  (49-56). Ankara: Akademisyen Tıp Kitapevi.

UNICEF. (1999). Children in need of special protection measures: A Tanzanian study. Dar es Salaam: UNICEF.

Walsh, K., Bridgstock, R., Farrell, A., Shweitzer, R. (2005). Critical Factors in Teachers’ Detecting and Reporting Child Abuse and Neglect: Implications for Practice. Queensland: Queensland University of Technology.

Yalçın, N. (2011). Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Çözüm Önerileri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Projesi,  Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.