ELSEVERLİK (ALTURİZM) VE BENSEVERLİK (EGOİZM) ÖLÇEĞİYLE İLGİLİ GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Abstract

RESEARCH ON THE VALIDITY AND RELIABILITY OF THE ALTURISM AND EGOTISM SCALE

The aim of this research is to test the validity and reliability of the symbolically called “Self Evaluation Scale” which aims to measure the two opposing qualities of egotism and altruism in people. During this research 25 items were developed to measure egotism and 25 more to measure altruism, constituting a total of 50 scale items. These items were checked by 12 lecturers from the Department of Psychological Counseling and Guidance (PCG) at Gazi University in Ankara Turkey. In light of lecturers’ feedback, the items were revised and thus the fifty item scale was formed. The revised items were tested on 100 students from the Gazi Faculty of Education as a pilot study. The revised scale was administered to 286 students, 184 male and 102 female, aged between 19-24 from the departments of PCG, Preschool Teacher Training, and the Program in Education of Mentally Disabled in the Faculty of Education, Cyprus International University. Items of the scale comprised pluralistic culture, willingness to share social responsibility with individualist culture, social irresponsibility, help with expected behavior, help without expected behavior, and positive and negative attitude toward help in emergencies. Three factors were found as a result of the factor analysis. Apart from the discriminating power of the items, the correlation between rit and rjs was calculated and it was observed that the correlation varied between .42 and .83. Judging by the correlation values, it was concluded that the items were highly capable of measuring the qualities they aimed to measure both in the level of real subscales and regarding total points. It was also concluded that, with minor changes, the scale could be the subject of a new research in two months.

Key words: altruism, egotism, pluralistic culture, individual culture.

Özet 

Bu araştırma, simgesel adı “Kendini Değerlerdirme Ölçeği” olan, kişilerde “Bensever” (Egoizm) ve Elsever (Alturizm) gibi iki zıt uçlu kişilik nitelikleri olan ölçeğin geçerlilik ve güveninirliliğini test etmek amacıyla planlanmıştır. Araştırma sürecinde önce 25 maddelik bensever ve 25 maddelik elsever kişilik niteliklerini ölçmeyi amaçlayan toplam 50 sayıda ölçek maddeleri oluşturulmuştur. Bu maddeler, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri ve RPD anabilim dalı 12 öğretim üyelerine sunularak, uzman görüşleri alınmıştır. Çeşitli düzeltme ve eleştiriler ışığında maddeler üzerinde yeniden çalışılmış ve 50 maddelik taslak ölçek oluşturulmuştur. Düzeltilen maddeler, Gazi Eğitim Fakültesİ’nin 100 öğrencisi üzerinde, pilot çalışması olarak uygulanmıştır. Ölçek taslağın yeni düzenlenmiş yapısı, Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi Eğitim Fakültesinde eğitim ve öğretim gören, yaşları 19-24 olan 184 erkek, 102 kız olmak üzere rehberlik ve psikolojik danışmanlık, zihinsel engelliler eğitimi, ve okul öncesi bölümlerinde eğitim ve öğretim gören 286 öğrenciye uygulanmıştır. Ölçek maddeleri; toplulukçu kültür, bireyci kültürle, sosyal sorumluluğu paylaşmada isteklilik, sosyal sorumsuzluk, beklentili yardım davranışı, beklentisiz yardım davranışı, acil durumlarda yardım davranışıyla ilgili olumlu ve olumsuz yargılardan oluşmuştur. Faktör analizi sonucunda, üç faktör bulunmuştur. Ölçeği oluşturan maddeelerin ayırıcılık güçleri dışında madde-toplam (rit) ile madde alt(rjs) ilgileşimleri de hesaplanmış, ilgileşim değerlerinin .42 ile .83 arasında değiştiği görülmüştür. İlgileşim değrlerine bakıldığında ise, maddelerin gerçek alt ölçekler düzeyinde gerekse toplam puanlar açısından, ölçeğin ölçmek istedikleri nitelikleri önemli ölçüde ölçme yeterliliğinde olduğu sonucuna varılmıştır. Buna karşılık, ölçeğin, küçük değişikliklerle, iki ay içinde yeniden araştırma konusu olabileceği yargısına da varılmıştır.

Anahtar Sözcükler: elsever (alturizm), bensever (egoizm), toplulukçu kültür, bireyci kültür. 

KAYNAKÇA

Batson, C. D. (1988). Altruism and prosocial behavior. İn D.T.Gilbert, S.T.Fiske& G.Lind (Eds). Handbook of soscial psychology (pp.282-316).New York: McGraw-Hill.

Dixon, Pul ve Stevick (1982). Urban-rural diiferences in scial interest and alturistic behovior, The Journal of Social  Psychology,  118,285-286

Fromm, E. (1999). Sevme sanatı. Yeryüsü Yayınevi, Ankara

Hobbes, T. (1962). Self-love and society, R.d. milo (ed), Egoism and Alturuism (s.17-25), Belmont CA: Watsworth.1662

Kağıtçıbaşı, Ç. (2004). Yeni insan ve insanlar. İstanbul: Evrim Yayınevi. 

Karadağ, E. ve Mutfakçılar, I. (2009). İlk ve orta öğretim okulu öğretmenlerinin özgecilik düzeyleri üzerine bir araştırma. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim fakültesi Dergisi, ISSN: 1300-302X, 2009: 75-92

Keung Ma, H. (1992). The reration of altruistic orientation to human relationships and stiuational factors in chinese childeren, The Journal of Genetic Psychology, 18, 124-153.

Markus, H. R., & Kitayama, S. (1999). Culture and this self: Imlications for cognition, emotion and motivation. Psychological Rewiew, 98, 224-253.

Mateer, N. H. & Willover, D. J. (1994). Teacher Alturism: Implications for Administrators, Pennsylvania Educucational leadership, 13(2), 29-31.

Midlarsky, E., & Kahana, E. (1994). Altruism in later life, Thusand Oaks CA: SAGE Publications.

Morton, G., Lewandowski, H., & Carill, R. (1982). Altruistic behaviour in rural and urban, residental and business areas. Basic and Applied Social Psyhology, 2, 155-160

Schonenman, T. (1997).  Individualizm versus collektivism: A comparison of kenyan end amerikan self-concepts, Basic and Applied Social Pyychology, 2, 261-273

Topses, G. (2011). Kapitalizmin kaynağındaki temel psikolojik boyut: İnsan bencilliği. Bilim Ütopya Dergisi, Sayı: 203, Ankara. 

Vaunne, M., & Schonenman, T. (1997).  Individualizm versus collektivism: A comparison of kenyan end amerikan selfconcepts, Basic and Applied Social Pyychology, 2, 261-273

Yavuzer, H., İşmen, E., Yıldız, A., Demir, İ., Meşeci, F., Kılıçarslan, A., Sertelin, Ç. (2006). Öğretmen özgeciliği ölçeği: Gelişme, geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3), 947-972.