BAROK DÖNEMDE FRANSIZ SÜSLEME TABLOLARI

Abstract

FRENCH ORNAMENT TABLES IN BAROQUE ERA

This study discusses ornamentation techniques, terminology, embellishment symbols and their execution and interpretation in French style, in the music of the 17^th and 18^th century. French ornaments gained recognition and become widespread throughout Europe in the Baroque Era, and they influenced, and changed the other national schools. The original ornament tables of the period acknowledged as fundamental sources and were compiled by chronological order. Tables manifest the explication of ornaments in a systematic way, they also have the feature of being libraries that interpreters can use them on Baroque works.

Keywords: Music, Baroque, French, Ornament, Table.

Öz

Bu çalışmada 17. ve 18. yüzyıl müziğinde, Fransız stilinde kullanılmış süsleme teknikleri, terminoloji, süsleme işaretleri ve bu işaretlerin uygulanma ve yorumlanma anlayışı ele alınmıştır. Fransız süslemeleri Barok Dönemde tüm Avrupa’da kabul görmüş ve yaygınlaşmış, diğer ulusal ekolleri etkilemiş, değiştirmiştir. Döneme ait orijinal süsleme tabloları asli kaynaklar olarak kabul edilmiş ve kronolojik sırayla derlenmiştir. Tablolar süslemelerin açılımlarını sistematik bir şekilde gösterdikleri gibi yorumcuların Barok eserler üzerinde kullanabilecekleri bir kütüphane olma özelliği de taşırlar.

Anahtar Terimler: Müzik, Barok, Fransız, Süsleme, Tablo.

KAYNAKÇA

d’Anglebert, J. (1689). Pièces de clavecin. Paris

Bach, J. (1720). Klavierbüchlein für Wilhelm Friedemann Bach. Köthen.

Bacilly, B. (1668). Remarques curieuses sur l’art de bien chanter. Paris.

Basmacıoğlu, B. (2003). 17. ve 18. Yüzyıl Müziğinde Süslemeler (Sanatta Yeterlik Tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Basmacıoğlu, B. (2017). Sürekli Bas, Şifreli Bas, Partimento. Opus, 29, 76-77.

Basmacıoğlu, H. (2005). 17. ve 18. Yüzyıl Müziğinde Geleneksel Uygulamalar (Sanatta Yeterlik Tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Basmacıoğlu, H. (2017). Barok Müzikte Süslemeler. Opus, 29, 78-79.

Bourdelot, P. (1715). Histoire de la musique et de ses effets. Paris.

Corrette, M. (1740). Méthode pour apprendre aisément à joue de la flûte traversiére. Paris.

Corrette, M. (1758). Le parfait Maître à chanter. Paris: 1782.

Couperin, F. (1713). Premier livre de pièces de clavecin. Paris: 1727.

Couperin, F. (1716). L’art de toucher le clavecin. Paris.

Ganassi, S. (1535). Opera intitulata Fontegara. Venedik.

Geminiani, F. (1749). A Treatise of Good Taste in the Art of Musick. Londra.

Geminiani, F. (1751). The Art of Playing on the Violin. Londra.

Le Roux, G. (1705). Pièces de clavessin. Paris

Loulié, É. (1696). Eléments ou principes de musique. Paris.

Masson, C. (1694). Nouveau traité des règles pour la composition de la musique. Paris: 1699.

Mattheson, J. (1731). Grosse General-Baß-Schule. Hamburg.

Montéclair, M. (1736). Principes de musique. Paris.

Muffat, G. (1699). An Essay on Throughbass. Roma: American Institute of Musicology, 1961.

Rameau, J. (1724). Pièces de clavecin avec une méthode. Paris

Rognoni, F. (1620). Selva de Varii Passaggi, Parte Prima. Zürih: Musikverlag zum Pelikan, 1987.

Rousseau, J. (16??). Méthode claire, certaine et facile, pour apprendre á chanter la musique. Paris.

Rousseau, J. (1687). Traité de la viole. Paris.

Sadie, S. (1980). The New Grove Dictionary of Music and Musicians (1^st edition). Macmillan Publishers Limited, Londra.

Sadie, S. (2002). The New Grove Dictionary of Music and Musicians (2^nd edition). Macmillan Publishers Limited, Londra.

Saint-Lambert, M. (1702). Les Principes du clavecin. Paris.

Sénecé, A. (1688). Lettre de Clément Marot. Köln.

Simpson, C. (1659). The Division-Violist. Londra.

Viéville, J. (1705). Comparaison de la musique italienne et de la musique françoise. Brüksel.