International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE)

The Complete Issue

2023-10-22T21:46:48+00:00

Vol. 12 No. 4 (2023): October 2023, Arts Education

Message from the Editor

2023-10-22T21:45:12+00:00

Message from the Editor

I am very pleased to publish fourth issue in 2023. As an editor of International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), this issue is the success of the reviewers, editorial board and the researchers. In this respect, I would like to thank to all reviewers, researchers and the editorial board. The articles should be original, unpublished, and not in consideration for publication elsewhere at the time of submission to International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), For any suggestions and comments on IJTASE, please do not hesitate to send mail.

Prof.Dr. Ahmet Burak BASMACIOĞLU
Anadolu University, Eskişehir, Turkey

Guest Editor

DEVELOPMENT OF INSTRUCTIONAL MATERIAL ON THE “RULE OF OCTAVE” PERFORMANCE FOR CLASSICAL GUITAR

2023-08-22T12:38:06+00:00

This study centers on the pedagogical tool "Rule of Octave," crucial for interpreting 18th-century basso continuo notation. The main objective is to contribute to literature by exploring its application in classical guitar performance. The introduction includes accompaniment's flexible nature during baroque and renaissance periods and explaining the concept of basso continuo. The Rule of Octave, vital for basso continuo notation in the 18th century, is explained, with contemporary literature evaluated. In the "Results" section, the Rule of Octave is explained for each degree with chords to be used, with diverse chord voicings across varying guitar positions for C major and A minor scales. The study undertakes to apply the rule of octave on guitar from various positions, despite challenges in achieving uniform chord combinations and voice leading due to the instrument's nature. Studying common cadences, analyzing unfigured basslines ("partimenti"), and understanding key modulations are essential for basso continuo skill advancement. However, it is thought that learning the octave rule can be a good first step for basso continuo performance. The study enriches educational resources and seeks to spark research in octave rule and basso continuo on the classical guitar.

Keywords: Guitar, the Rule of Octave, Basso Continuo, Partimenti, Accompaniment.

REFERENCES

Campion, F. (1716) Traité d'accompagnement et de composition. Paris: G. Adam. 15.08.2023 retrieved from https://imslp.org/wiki/Traité_d'accompagnement_et_de_composition_(Campion%2C_François)

Christensen, T. (1992). The" Règle de l'Octave" in thorough-bass theory and practice. Acta musicologica, 64(Fasc. 2), 91-117. 15.08.2023 retrieved from https://www.jstor.org/stable/932911

Croton, P. (2005). Figured Bass on the Classical Guitar: A Practical Approach Based on the Historical Principles. Amadeus Verlag (Bernhard Pauler).

Çepni, S. (2012). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık.

Donnington, R. (1992). The interpretation of early music, New Revised Edition. ABD: W.W. Norton & Company.

North, N. (1987). Continuo Playing on the Lute, Archlute and Theorbo. UK: Indiana Universty Press.

Randel, D. M. (2003). Accompaniment. The Harvard Dictionary of Music (pp. 11–11). USA: Belknap Press of Harvard University Press.

Sánchez-Kisielewska, O. (2017). The rule of the octave in first-year undergraduate theory: teaching in the twenty-first century with eighteenth-century strategies. Journal of Music Theory Pedagogy, 31(22), 113-34. 15.08.2023 retrieved from

https://digitalcollections.lipscomb.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1243&context=jmtp

Sanguinetti, G. (2012). The art of partimento history, theory, and practice. USA: Oxford University Press

Vignali, G. (1789). Rudimenti di Musica per Accompagnare del Sig.r Maestro Vignali [Unpublished manuscript]. 15.08.2023 retrieved from

https://imslp.org/wiki/Rudimenti_di_Musica_per_Accompagnare_del_Sig.r_Maestro_Vignali_(Vignali%2C_Gabriele)

Yerby, J. P. (2012). An introduction to figured bass accompaniment on the classical guitar. [Unpublished doctoral dissertation]. Florida State University. 15.08.2023 retrieved from https://diginole.lib.fsu.edu/islandora/object/fsu:183202/datastream/PDF/view

Zapico, P. (2013). Intensive Basso Continuo Course. Level 1: Basic. Independently Published

ERNEST BLOCH’UN 20. YÜZYIL MÜZİK REPERTUVARINA KAZANDIRDIĞI VİYOLONSEL ESERLERİ

2023-08-28T13:18:22+00:00

Ernest Bloch was an important composer and educator who contributed to 20th century music with a large number of works in a wide variety of forms. He was a composer who succeeded in attracting attention because of his important qualities, such as the style he created without breaking his ties with his past and his Jewish identity, and his adaptation to the conditions of the time in which he lived. Ernest Bloch made a significant contribution to the cello repertoire of the 20th century, writing two characteristic works for cello and orchestra, two pieces for cello and piano, one in three movements, three suites for solo cello and a sonata. There are also cello transcriptions for Nigun, part of his Baal Shem Suite for violin and orchestra, and Symphony for Trombone. Unfortunately, the sonata in two movements that he composed in his youth has never been published. As the other two works were adapted from other instruments and the sonata was never published, these three works were excluded from the study. This study provides musical and technical information on Bloch's life, musical language and works for cello. The aim is to increase awareness of the composer's works with this information obtained from the literature review and, in the light of this information, to increase performance of the works by both professionals and students.

Keywords: Bloch, Cello, 20th Century, Rhapsody, Short Pieces, Obbligato, Suite.

Öz

Ernest Bloch, 20. yüzyıl müziğine farklı birçok formda sayısı oldukça fazla eseri ile katkıda bulunmuş önemli bir besteci ve aynı zamanda da önemli bir eğitimcidir. Geçmişi ve Yahudi kimliğiyle bağlarını koparmadan yarattığı üslup ve yaşadığı dönemin koşullarına sağladığı uyum gibi önemli niteliklerinden dolayı dikkatleri üzerine çekmeyi başarmış bir bestecidir. Ernest Bloch viyolonsel ve orkestra için iki imza eser, bir tanesi üç bölümden oluşan viyolonsel ve piyano için iki parça, üç solo viyolonsel için yazılmış süit ve bir sonat besteleyerek, 20. Yüzyıl viyolonsel repertuvarına hatırı sayılır bir katkıda bulunmuştur. Ayrıca keman ve orkestra için bestelediği Baal Shem Suite başlıklı eserinin bir bölümü olan Nigun ve Symphony for Trombone eseri için de viyolonsel uyarlamaları bulunmaktadır. Gençlik yıllarında bestelediği iki bölümden oluşan sonatı ise hiç yayımlanmamıştır. Diğer iki eserinin başka enstrümanlardan uyarlanması ve sonatının da hiç yayımlanmamış olmasından dolayı bu üç eser çalışma dışında bırakılmıştır. Çalışmada Bloch’un yaşamı, müzik dili ve viyolonsel için bestelediği eserlerine dair yararlı olduğu düşünülen müzikal ve teknik bilgiler yer almaktadır. Literatür taraması yapılarak elde edilen bu bilgilerin bestecinin eserlerine yönelik farkındalığın artmasını sağlamak, yine bu bilgiler ışığında hem profesyoneller hem de öğrenciler tarafından daha çok icra edilmesi amaçlanmaktadır.

Anahtar Terimler: Bloch, Viyolonsel, 20.Yüzyıl, Rapsodi, Küçük Parçalar, Obbligato, Süit.

KAYNAKÇA

Aktüze, İ. (2013). Müziği okumak (3. Baskı). İstanbul: Pan Yayıncılık.

Becker, K. A. (1999). Selected Cello Works of Ernest Bloch: a Descrriptive Essay. University of Texas.

Chapman, E. (1955). Bloch at 75. Tempo, Spring(35), 6-12. https://www.jstor.org/stable/942584

Gatti, G. M., & Baker, T. (1921). Ernest Bloch. The Musical Quartely, 7(1), 22-38. https://www.jstor.org/stable/738015

Ginell, R. S. (2009). Bloch’s Schelomo. The Strad, 7, 48-51.

Haines, S. S. (1970). Oriental and Jewish Influences in Two Pieces for Violoncello and Piano by Ernest Bloch. Kansas State University.

Hankins, K. (2020). Ernest Bloch’s Suites for Solo Cello: A Transcription for Solo Viola, Performance’s Edition, and Recording. Arizona State Universtiy.

İlyasoğlu, E. (2001). Zaman içinde müzik (6. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Knapp, A. & Solomon, N. (2016). Ernest Bloch Studies. New York: Cambridge Universty Press.

Kushner, D. Z. (1980). Ernest Bloch: A Retropective on the Contenary of His Birth. College Music Society, 20(2), 77-86.

https://www.jstor.org/stable/40374080

Lee, S. (2020). The Legacy of Bach’s Cello Suites in Twentieth-Century Solo Cello Suites. University of Cincinnati.

Newlin, D., & Bloch, E. (1947). Later Works of Ernest Bloch. The Musical Quarterly, 33(4), 443-459.

https://www.jstor.org/stable/739320

Pardi, E. J. (2018). Ernest Bloch’s Musical Influences and Style in Oregon. Arizona State University.

Price, T. D. (1995). A Brief and Analysis of Ernest Bloch’s Schelomo. Internet Cello Society.

https://www.cello.org/Newsletter/Articles/schelomo.htm

Say, A. (1992). Müzik ansiklopedisi. Ankara: Odak.

Selanik, C. (1996). Müzik sanatının tarihsel serüveni. Ankara: Doruk Yayımcılık.

Weisser, A. (1954). The Spaciousness of Ernest Bloch’s Avodath Hakodesh. The Modern Renaissance of Jewish Music, 150-152.

ADOLESCENTS' VIEWS ON ART-BASED DEMOCRACY EDUCATION

2023-09-23T14:21:51+00:00

This study aims to reveal adolescents' views on art-based democracy education applied to raise awareness of the rights, freedoms, and responsibilities in a democracy. The study is qualitative research conducted through action research, one of the qualitative research designs. The study group of the research consisted of 24 students attending the eighth grade of a secondary school in Bursa. To collect data, an art-based democracy education program consisting of 10 sessions, two hours a week, including creative drama, music, painting, and literature, was implemented for students to acquire democratic values. Students' opinions were obtained through structured observation of individual and focus group interviews. The results obtained from the sessions were described by the qualitative data analysis technique and interpreted according to the dimensions and values of democracy. According to the study results, the use of art-based practices in the education of a different discipline, such as democracy, was welcomed positively by all children in the study. It was observed that the children's acquisition of sub-values of democracy increased with art-based democracy education and that they were willing to apply these values to their lives. In addition, the interviews conducted before and after the education revealed that children had more knowledge about their rights, freedoms, and responsibilities after such an applied education.

Keywords: Democracy education, education through art, creative drama, adolescence.

REFERENCES

Alatas, F., & Turan, I. (2022). Yaratıcı dramanın ilkokul 4. sınıf insan hakları, yurttaşlık ve demokrasi dersinde kullanılması. Journal of Innovative Research in Social Studies, 5(2), 155-174.

Apaydinli, K., & Senturk, N. (2011). Genel lise öğrencilerinin kural dışı davranış gösterme eğilimlerinin cinsiyet, sınıf ve müzik eğitimi değişkenleri açısından incelenmesi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 33-47.

Beyhan, A. (2013). Eğitim örgütlerinde eylem araştırması. Journal of Computer and Education Research, 1(2), 65-89.

Biesta, G. J. J. (2010). How to exist politically and learn from it: Hannah arendt and the problem of democratic education, Teachers College Record, 112(2), 556–575.

Brinkmann, S. (2013). Qualitative interviewing: Understanding qualitative research. New York: Oxford University Press.

Chatterjee, M. (2019). Drama for democracy: Material theatre. Arts Praxis, 6(1). 97-110.

Clark, L. A., Cuthbert, B., Lewis-Fernández, R., Narrow, W. E., & Reed, G. M. (2017). Three approaches to understanding and classifying mental disorder: ICD-11, DSM-5, and the National Institute of Mental Health’s Research Domain Criteria (RDoC). Psychol Sci Public Interest, 18(2), 72–145.

Cohen, C. J., Kahne, J., Bowyer, B., Middaugh, E., & Rogowski, J. (2012). Participatory politics: New media and youth political action. Chicago: MacArthur.

Dalton, R. J. (2009). The good citizen: How a younger generation is reshaping American politics. Washington, DC: CQ Press.

Delli Carpini, M. X. (2000). Gen.Com: Youth, civic engagement, and the new information environment. Political Communication, 17, 341–349.

Earl, J., Maher, T. V., & Elliott, T. (2017). Youth, activism, and social movements. Sociology Compass, 11(4), e12465.

Ersoz, Y., & Duruhan, K. (2015). Okul ortamında demokrasi yaşantıları. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2(3), 13-26.

Farrington, C. A., Maurer, J., McBride, M. R. A., Nagaoka, J., Puller, J. S., Shewfelt, S., Weiss, E. M., & Wright, L. (2019). Arts Education and Social-Emotional Learning Outcomes among K-12 Students: Developing a Theory of Action. University of Chicago Consortium on School Research. ERIC Number: ED598682.

Ferrer, M., Rovira, M., & Soler-i-Martí, R. (2022). Youth empowerment through arts education: A case study of a non‐formal education arts centre in Barcelona. Social Inclusion, 10(2), 85-94.

Gurbuz, N., & Ilgaz, S. (2021). 5. Sınıf sosyal bilgiler dersinde drama ve bilgisayar destekli öğretimin akademik başari ve bilgilerin kalicılığına etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 50(229), 179-203.

Hamdaoui, S. (2022). Anti-populism during the Yellow Vest protests: From combatting the Rassemblement National to dealing with street populists. The British Journal of Politics and International Relations, 24(3), 493–510.

Hernández, C. 2022. Josef Albers: art, education and democracy. Arte, Individuo y Sociedad, 34(4), 1389-1406.

Karacali Taze, H., & Aktin, K. (2019). Ortaokul öğretmenlerinin demokratik davranış eğilimleri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 270-281.

Karatas, E., & Guler, C. Y. (2020). Grup sanat terapisi programının ergenlerin mutluluk düzeyleri, duyguları ifade etme eğilimi ve duygu düzenleme güçlüğüne etkisi. OPUS International Journal of Society Researches, 15(25), 3328-3359.

Karatekin, K., & Elvan, O. (2016). 8. Sınıf öğrencilerinin demokrasi kavramına ilişkin bilişsel yapıları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 1405-1431.

Kayili, G., & Erdal, Z. (2021). Children’s problem solving skills: Does drama based storytelling method work? Journal of Childhood, Education & Society, 2(1), 43-57.

Kus, Z., & Cetin, T. (2014). İlköğretim öğrencilerinin demokrasi algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(2), 769-790.

Kus, Z., & Yakar, H. (2021). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin demokrasiye yönelik inançları ve sınıf içi uygulamaları. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 332- 371.

Lashley, Y., & Halverson, E. R. (2021). Towards a collaborative approach to measuring social-emotional learning in the arts. Arts Education Policy Review, 122(3), 182-192.

McDonnell, J. (2014) Reimagining the role of art in the relationship between democracy and education, Educational Philosophy and Theory, 46(1), 46-58.

MEB, (2023). https://tegm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_02/22163752_Yizelge.pdf. Access Date:10.09.2023

Miles, M. B., & Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi. Ankara: Pegem Akademi.

O’Sullivan, C., & Franz, S. (2023). Unveiling the power of political framing through drama in, Who am I? Who can tell me who I am? The Importance of the social and political in children's and young people’s drama, Editor(s): Carmel O'Sullivan, David Davis and Susanne Colleary, Trinity College, Dublin, Custodian, 2(1), 22-40.

Opoz, T. (2017). Spor veya sanatla uğraşan ergenlerin duygu düzenleme becerileri, sosyal kaygı ve öfke düzeyleri arasındaki ilişki (Unpublished master thesis). Ankara University, Ankara, Turkey.

Ozbey, A., & Saricam, H. (2018). Ortaokul öğrencilerinde demokrasi algısı, deontik adalet, toplumsal değerler algısı arasındaki ilişki. Ege Eğitim Dergisi / Ege Journal of Education, 19(1), 161-181.

Ozyurek, A., & Ozkan, I. (2015). Ergenlerin okula yönelik öfke düzeyleri ile anne baba tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 280-296.

Petrie, M., McGregor, C., & Crowther, J. (2019). Populism, democracy and a pedagogy of renewal. International Journal of Lifelong Education, 38(5), 488-502.

Putnam, R. D. (2000). Bowling alone: The collapse and revival of American community. New York: Simon & Schuster.

Sahin, Ş. & Kilic, A. (2020). İlkokul, ortaokul ve lise öğrencilerinin demokrasi algılarına ilişkin kavram ağları. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 10(2), 764-785.

Subba, D. (2014). Democratic values and democratic approach in teaching: A perspective. American Journal of Education Research, 2(12), 37-40.

Tavsancil, E. & Aslan, E. (2001). Sözel, yazılı ve diğer materyaller için içerik analizi ve uygulama örnekleri. Epsilon Yayınevi, İstanbul

Travis, S., Stokes-Casey, J., & Kin, S. (2020). Arts education in action: Collaborative pedagogies for social justice (common threads). University of Illinois Press.

Türkiye Cumhuriyeti Başkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2019). 11.Kalkınma Planı (2019-2023). http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2022_06/16105228_11._KalkYnma_PlanY.pdf

Türkiye Gençlik Araştırmaları Raporu (2023). Konrad-Adenauer-Stiftung Derneği Türkiye Temsilciliği. https://www.kas.de/tr/web/tuerkei/einzeltitel/-/content/tuerkiye-genclik-arast-rmas-2023

Ucak, S., & Erdem, H. H. (2020). Eğitimde yeni bir yön arayışı bağlamında “21. Yüzyıl becerileri ve eğitim felsefesi”. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6(1), 76-93.

Ulubey, O., & Gozutok, F. D. (2016). Yaratıcı drama ve diğer etkileşimli öğretim yöntemleri ile geleceğin vatandaşlık, demokrasi ve insan hakları eğitimi. Eğitim ve Bilim, 40(182).

Ulus, Z., & Isik, A. (2021). 18-24 yaş araliğindaki gençlerin iklim değişikliğine ilişkin düşüncelerinin değerlendirilmesi: sinop gençlik merkezi örneği. Akademia Doğa ve İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 126-140.

Webster-Stratton, C. (2012). Incredible teachers: Nurturing children’s social, emotional and academic competence. West Seattle: Incredible Years Inc.

Webster-Stratton, C., & Reid, M. J. (2004). Strengthening social and emotional competence in young children-The foundation for early school readiness and success, incredible years classroom social skills and problem-solving curriculum. Infants and Young Children, 17(2), 96-113.

Wilkins, K. G. (2000). The role of Media in public disengagement from political life. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 44, 569–580.

Yesil, R. (2004). Demokrasi eğitiminde tartışmanın yeri ve önündeki engeller. Uluslararası Demokrasi Eğitimi Sempozyumu (20-21 Mayıs). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 295-302.

MÜZİKTE MODÜLASYON TEKNİKLERİ

2023-09-04T20:55:35+00:00

This article delves into the realm of modulation and modulation techniques within the context of music. Modulation is regarded as an artistic process that enriches music in terms of depth, emotion, and diversity. In this study, we will focus on the fundamental concepts of modulation and provide a detailed exploration of various modulation techniques, accompanied by carefully selected musical compositions as examples from the repertoire. Consequently, this article aims to shed light on the role of modulation in musical storytelling, offering a contribution to the fields of music theory and performance practice.

Keywords: Modulation, Music Theory, Chromatism, Common Chord, Alteration.

Öz

Bu makale, müzikte modülasyon ve modülasyon tekniklerini incelemektedir. Modülasyon, müziğin derinlik, duygu ve çeşitlilik açısından zenginleşmesini sağlayan bir sanatsal süreçtir. Bu çalışmada, modülasyonun temel kavramlarına odaklanılacak ve farklı modülasyon teknikleri, repertuardan seçilmiş eser örnekleriyle detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Sonuç olarak bu makale, modülasyonun müzik anlatısındaki rolünü aydınlatarak, müzik teorisi ve performans pratiği alanına bir katkı sunmayı hedeflemektedir.

Anahtar Terimler: Modülasyon, Müzik Teorisi, Kromatizm, Ortak Akor, Alterasyon. Modulation Techniques in Music

KAYNAKÇA

Balcı. Aktüze, İ. (2003). Ansiklopedik Müzik Sözlüğü. İstanbul: Pan Yayıncılık

Altay, G. (2015). Anarmonik Yazım ve Anarmonik Modülasyon. Sanat Eğitimi Dergisi, Cilt 3, Sayı 2, s. 39-55

Bağçeci, S. E. (2005). Tonal Müzikte Armoni Dışı Sesler ve Kullanımları. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 1, s. 189-200.

Barut, V. (2021). Saygun Yaklaşımıyla Armoni Eğitimi. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Benjamin, T., Horvit, M. & Nelson, R. (2008). Techniques and Materials of Music: From the Common Practice Period Through the Twentieth Century. Seventh Edition. USA: Thomson Higher Education.

Benward, B.&Saker, M. (2008). Music in Theory and Practice. Volume I. Eighth Edition. New York, NY: Published by McGraw-Hill.

Briggs, K. D. (2011). The Language and Materials of Music: A Treatise of Common Practice Harmony. Third Edition. New York: Highland Heritage Press.

Cangal, N. (2005). Armoni. Ankara: Arkadaş Yayınevi.

Challan, H. (1960). 380 Basses et Chants Donnés. Paris: Alphonse Leduc.

Çöloğlu, E. & Arat, D. (2017). Terminolojiden Analize Alıştırmalı: Müzik Teorisi. 2. Cilt. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Dubois, T. (1921?). Traité d’Harmonie. Paris: Heugel.

Gauldin, R. (2004). Harmonic Practice in Tonal Music. Second Edition. New York, NY: W. W. Norton & Company.

Gencer, A. Y. & Kanık, O. Ç. (2023). Barok'ta Dans Müziği II. İstanbul: Kriter Yayınevi.

Ghezzo, M. Á. (1993). Solfege, Ear Training, Rhythm, Dictation, and Music Theory. London: University Alabama Press.

Károlyi, O. (2007). Müziğe Giriş (M. Nemutlu, Çev.). İstanbul: Pan Yayıncılık.

Kostka, S., Payne, D. & Almén, B. (2018). Tonal Harmony: with an introduction to post-tonal music. New York, NY: McGraw-Hill Education.

Laitz, S. G. (2008). The Complete Musician. An Integrated Approach To Tonal Theory, Analysis and Listening. Second Edition. New York, Oxford: Oxford University Press.

Manav, Ö. & Nemutlu, M. (2012). Müzikte Alımlama. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Meyer, L. B. (1989). Style and Music: Theory, History, and Ideology. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.

Piston, W. (1959). Harmony. London: Victor Gollancz Ltd.

Tchaikovsky, P. I. (2005). Guide to the Practical Study of Harmony. Emil Krall/James Liebling. New York: Dover Publication (Rusça aslının ilk yayınlanışı: Moscow: P. Jurnenson, 1872).

Usman, O. (2017). Temel Armoni: Çoksesli Batı Müziğinde Yazım ve Analiz. 2. Cilt. Konya: Eğitim Yayınevi.

MUHİDDİN DÜRRÜOĞLU-DEMİRİZ’İN ALTI PRELÜD ADLI PİYANO ESERİ ÜZERİNE BİR İNCELEME

2023-08-29T18:05:43+00:00

The transition of contemporary Turkish music to polyphonic form and its adaptation to twentieth century music is an important event in the history of Turkish music. Mudiddin Dürrüoğlu-Demiriz is one of the third generation of contemporary Turkish composers. With his outstanding talent, he managed to come to the forefront in both piano and composition. He began composing at a very young age and has written works for chamber music, orchestra, and piano. Both as a performer and as a composer, he won many awards in competitions. In this study, Dürrüoğlu-Demiriz's Six Preludes is analyzed. In this current study, which also touches upon the adaptation of Turkish music for polyphony and its reasons in general, it is aimed to determine which elements of twentieth-century music Dürrüoğlu-Demiriz's Six Preludes for piano contains, as well as to identify which elements of twentieth-century music it embodies, by conducting a formal analysis and determining the traditional or twentieth-century music-specific elements and the difficulty levels of the work, as well as to benefit those who want to interpret the work.

Keywords: Music, contemporary Turkish music, piano, prelude.

Öz

Çağdaş Türk müziğinin çok sesli biçime geçişi ve yirminci yüzyıl müziğine adaptasyonu Türk müzik tarihi açısından önemli bir husustur. Mudiddin Dürrüoğlu-Demiriz üçüncü kuşak çağdaş Türk bestecilerinden biridir. Üstün yeteneğiyle hem piyano hem kompozisyon alanında ön plana çıkmayı başarmıştır. Beste yapmaya çok genç yaşlarında başlamış, oda müziği, orkestra ve piyano için eserler vermiştir. Hem yorumcu olarak hem de besteci olarak pek çok yarışmadan ödülle dönmüştür. Bu çalışmada Dürrüoğlu-Demiriz’in Altı Prelüd isimli eseri incelenmiştir. Türk müziğinin çok sesli olarak uyarlanması ve nedenlerine de genel olarak değinilen bu çalışmada biçimsel analiz yapılarak, Dürrüoğlu- Demiriz’in piyano için yazdığı Altı Prelüd adlı eserinin içerdiği geleneksel ya da yirminci yüzyıl müziğine özgü öğelerin ve zorluk derecelerinin belirlenerek eseri yorumlamak isteyenlere de fayda sağlamanın yanı sıra, yirminci yüzyıl müziğinin hangi öğelerini barındırdığının tespit edilmesi hedeflenmiştir.

Anahtar Terimler: Müzik, çağdaş Türk müziği, piyano, prelüd.

KAYNAKÇA

Dürrüoğlu-Demiriz, M. (1990). Six Préludes. Keturi Musikverlag.

Cangal, N. (2004). Müzik formları. Arkadaş Yayınevi.

Griffiths, P. (2011). Batı müziğinin kısa tarihi. (Çev. M. Halim Spatar) Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

İlyasoğlu, E. (2007). 71 Türk bestecisi. Pan Yayıncılık.

Say, A. (2003). Müzik tarihi. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.

Selanik, C. (1996). Müzik sanatının tarihsel serüveni. Doruk Yayımcılık.

Demirel, E. (2015). Çağdaş Türk bestecilerinde postmodern bir eğilim olarak yeniden yerellik. NWSA-Education Sciences, 10(2), 84-99.

ÇAĞDAŞ MÜZİKTE BATI VE DOĞU ARASINDA BİR YAKINLAŞMA: OLIVIER MESSIAEN VE TORU TAKEMITSU

2023-10-06T23:01:55+00:00

This article aims to compare the music of Olivier Messiaen and Toru Takemitsu from the perspective of music theory, examining the differences and similarities in the composition techniques and musical expressions of both composers. Messiaen, a composer trained within Western traditions, charted a unique path in Western music by reflecting his religious experiences and the sounds of nature in his works, developing distinctive rhythmic structures and harmonies. Messiaen is also notable for being heavily influenced by Indian and Japanese cultures, which he integrated into his music. Takemitsu, on the other hand, struck a balance between traditional Japanese elements and modernist composition techniques, creating a unique expressive style. In this regard, Messiaen stands out as one of the most intriguing figures in contemporary Western music for Takemitsu. This work compares the musical approaches, composition techniques, and thematic features of both composers, analyzing the interaction and convergence between Western and Eastern music. Additionally, it delves into musical details such as instrument choices, harmonic structures, and rhythmic features in Messiaen and Takemitsu's works. Throughout, the focus is on the cultural interactions between Western and Eastern music within these musical elements. In conclusion, this article brings together the works of Messiaen and Takemitsu to demonstrate that music is a language that transcends cultural boundaries. This comparative examination underscores that contemporary music can serve as a universal form of expression and can build bridges between Western and Eastern music.

Keywords: Toru Takemitsu, Olivier Messiaen, Comparative Music Analysis, Western and Eastern Music, Cultural Interaction.

Öz

Bu makale, müzik teorisi perspektifinden Olivier Messiaen ve Toru Takemitsu'nun müziklerini karşılaştırarak, her iki bestecinin kompozisyon teknikleri ve müzikal ifadeleri arasındaki farklılıkları ve benzerlikleri incelemeyi amaçlamaktadır. Messiaen, Batı gelenekleri içinde yetişmiş bir besteci olarak, dini deneyimlerini ve doğanın seslerini eserlerine yansıtarak kendine özgü ritmik yapılar ve armoniler geliştirerek Batı müziğinde özgün bir yol çizmiştir. Messiaen, Hint ve Japon kültürlerinden yoğun olarak etkilenmiş ve müziğinde bu etkileşimleri yansıtmış bir figür olarak dikkat çeker. Takemitsu ise geleneksel Japon öğeleri ve modernist kompozisyon teknikleri arasında bir denge kurarak benzersiz bir ifade tarzı geliştirmiştir. Messiaen bu bakımdan Takemitsu için Batı çağdaş müziğindeki en ilgi çekici karakterlerin başında gelir. Bu çalışma, her iki bestecinin müzikal yaklaşımlarını, kompozisyon tekniklerini ve tematik özelliklerini karşılaştırarak, Batı ve Doğu müziği arasındaki etkileşimi ve yakınlaşmayı analiz etmektedir. Ayrıca, Messiaen ve Takemitsu'nun eserlerindeki çalgı tercihleri, armonik yapılar ve ritmik özellikler gibi müzikal detayları ele almaktadır. Tüm bu müzikal öğelerle birlikte her iki bestecinin Batı – Doğu müzikleri arasındaki kültürel etkileşimlerine odaklanılmıştır. Sonuç olarak, bu makale, müziğin kültürel sınırları aşan bir dil olduğunu göstermek amacıyla Messiaen ve Takemitsu'nun eserlerini bir araya getirir. Bu karşılaştırmalı inceleme, çağdaş müziğin evrensel bir ifade biçimi olduğunu, Batı ve Doğu müziği arasında köprüler kurabileceğini vurgulamaktadır.

Anahtar Terimler: Toru Takemitsu, Olivier Messiaen, Karşılaştırmalı Müzik Analizi, Batı ve Doğu Müziği, Kültürel Etkileşim.

KAYNAKÇA

Aksoy, M. (2017). Toru Takemitsu’nun Voice adlı eserinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans). İzmir: Yaşar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Armfelt, N. (1965). Emotion in the Music of Messiaen. The Musical Times, 106(1473), 856–858.

Berman, G. (1999). Synesthesia and the Arts. Leonardo, 32(1), 15–22.

Bogue, R. (1991). Rhizomusicosmology. SubStance, 20(3), 85–101.

Copland, A. (2015). Yeni müzik (1900-1960), (çev: Gedik, A.C.), İstanbul: Yazılama Yayıncılık.

Deguchi, T. (2012). Procedures of becoming in Toru Takemitsu’s “Piano Distance.” Indiana Theory Review, 30(1), 45–73.

Demuth, N. (1960). Messiaen’s Early Birds. The Musical Times, 101(1412), 627–629.

Dere, S. (2019). Esaret Altında Bestelenen Modernist Bir Eserin Çok-Boyutlu Tahlili: Olivier Messiaen, “Quatuor Pour La Fin Du Temps” (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü.

Forte, A. (2002). Olivier Messiaen as Serialist. Music Analysis, 21(1), 3–34.

Galeyev, B. M. (2007). The Nature and Functions of Synesthesia in Music. Leonardo, 40(3), 285–288.

Grout, D. J., & Palisca, C. V. (2000). A History of Western Music, New York, London: Norton&Company.

Hancı, S. (2017). Çağdaş piyano müziğinde empresyonist etkiler ve Takemitsu’nun “Rain Tree Sketch I/II Adlı Yapıtları (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü.

Hancı, S. (2022). Olivier Messiaen’ın Catalogue D’Oiseaux (Kuşlar Kataloğu) Albümünün Analizi. Sanatta Yeterlilik Eser Metni. İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü.

Irlandini, L. A. (2010). Messiaen’s “Gagaku.” Perspectives of New Music, 48(2), 193–207.

Koozin, T. (1990). Toru Takemitsu and the Unity of Opposites. College Music Symposium, 30(1), 34–44.

Koozin, T. (1993). Spiritual-temporal imagery in music of Olivier Messiaen and Toru Takemitsu. Contemporary Music Review, 7, 185-202.

Kosman, E. A. (2022). Olivier Messiaen’ın “Kuş Kataloğu” adlı eserinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü.

Messiaen, O. (1958). Conference de Bruxelles, Paris: Reduc.

Messiaen, O., & Watts, H. (1979). Canyons, Colours and Birds: An Interview with Oliver Messiaen. Tempo, 128, 2–8.

Reynolds, R., & Takemitsu, T. (1992). A Jostled Silence: Contemporary Japanese Musical Thought (Part One). Perspectives of New Music, 30(1), 22–35.

Riley, P. (1961). Serialism. Ambit, 9, 35–40.

Smalley, R. (1968). Portrait of Debussy. 8: Debussy and Messiaen. The Musical Times, 109(1500), 128–131.

Soylar, (2017). The Musical Language of Messiaen’s Vingt Regards sur l’Enfant-Jésus, No: XIX: Je dors, mais mon cœur veille, No: XIV: Regard des Anges (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İzmir: Yaşar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Takemitsu, T. (1989). Contemporary Music in Japan. Perspectives of New Music, 27(2), 198–204.

Takemitsu, T. (1995). Confronting silence: Selected writings, Maryland; Fallen Leaf Press.

Pople. A. (1998). Messiaen: Quatour pour la fin du Temps, London: Cambridge University Press.

Weiss, A. S. (2010). The Limits of Metaphor: Ideology and Representation in the Zen Garden. Social Analysis: The International Journal of Social and Cultural Practice, 54(2), 116–129.

DERRIDA VE MÜZİKTE YAPISÖKÜM

2023-10-03T11:10:30+00:00

Jacques Derrida is considered one of the most influential philosophers of the 20th century. He is particularly known for his philosophical approach called "deconstruction." Derrida's deconstruction represents a mode of thinking that can be applied beyond language and text, emphasizing inquiry and questioning. This article aims to bring together Jacques Derrida's deconstruction philosophy and music, providing an in-depth examination of the relationship between music and language and semiotics. While deconstruction is an approach that reveals possible patterns of meaning in any text or work of art, it can also be said that artists use deconstruction in their works to construct possibilities of meaning. In this essay, Derrida's deconstruction will be discussed in relation to music, and the possibilities of using deconstruction as a space for exploring meaning in music will be examined. The deconstruction approach in music will be examined through the analysis of two selected examples from contemporary music, Gerd Zachar's performance of Contrapunctus I, and Salvatore Sciarrino's composition titled Anamorfosi.

Keywords: Jacques Derrida, Gerd Zacher, Salvatore Sciarrino, Deconstruction, Meaning in Music, Deconstruction in Music.

Öz

Jacques Derrida, 20. yüzyılın en etkili filozoflarından biri olarak kabul edilir. Özellikle de yapısöküm (déconstruction) adını verdiği felsefi yaklaşım biçimi ile tanınır. Derrida'nın yapısökümü, dilin ve metnin ötesinde birçok alana uygulanabilen ve sorgulamaya dayalı bir düşünce tarzını temsil eder. Bu makale, Jacques Derrida'nın yapısöküm felsefesini ve müziği bir araya getirerek, müziğin dil ve göstergebilimle olan ilişkisini derinlemesine incelemeyi amaçlamaktadır. Yapısöküm herhangi bir metnin ya da sanat yapıtının olası anlam örüntülerinin açığa çıkarıldığı bir yaklaşım olmakla birlikte sanatçının da yapıtında yapısökümden faydalanarak anlam olanaklarını inşa ettiğinden söz edilebilir. Bu yazıda, Derrida'nın yapısökümü müzikle ilişkisi açısından ele alınacak ve yapısökümün, müzikte anlamın aranacağı bir mekân olarak kullanılmasının olanakları tartışılacaktır. Müzikte yapısöküm yaklaşımının açılımları ise çağdaş müzikten seçilmiş iki örneğin, Gerd Zachar’ın Contrapunctus I icrası ve Salvatore Sciarrino’nun Anamorfosi adlı yapıtlarının analizi üzerinden gerçekleştirilecektir.

Anahtar Terimler: Jacques Derrida, Gerd Zacher, Salvatore Sciarrino, Yapısöküm, Müzikte Anlam, Müzikte Yapısöküm.

KAYNAKÇA

Barnett, C. (1999). Deconstructing context: Exposing Derrida. Transactions of the Institute of British Geographers, 24(3), 277–293.

Cobusse, M. (2002). Deconstruction in music: Jacques Derrida – Gerd Zacher Encounter, Rotterdam: Specters of Bach Pub.

Derrida, J. (2009). Edebiyat edimleri, (çev. Erkan, M.&Utku A.), İstanbul: Otonom Yayınları.

Derrida, J. (2010). Gramatoloji, (çev. Birkan, İ.), Ankara: Bilgesu Yayınları.

Ertuğrul, T. (2020). Rousseau’nun müzik teorisinin yapısökümü, Felsefi Düşün Akademik Felsefe Dergisi, Sayı: 15/Müzik ve Felsefe, Ekim 2020: 40-69.

Hadreas, P. (1999). Deconstruction and the meaning of music. Perspectives of New Music, 37(2), 5–28.

Hahn, S., (2014). Derrida üzerine, (çev. İnaltekin, H.), Ankara: Sentez Yayıncılık.

Han, B. (2020). Maurice Ravel Jeux D’eau’nun yorum olarak incelenmesi ve piyano tekniği açısından önerilerde bulunulması. Eurasian Journal of Music and Dance, (16), 281-290.

Hodges, N. (1995). A Volcano Viewed from Afar: The Music of Salvatore Sciarrino, Tempo, 194, 22–24.

Lucy, N. (2012). Derrida sözlüğü, (çev. Gürses, S.), Ankara: Bilgesu Yayınları.

Önder, B.A. (2021). Gerçek ve anlam arasında etkileşim yaratma tekniği; Anamorfik İlluzyon. İletişim Çalışmaları Dergisi, 7(2), 219-261.

Rousseau, J.J. (2019). Dillerin kökeni üzerine deneme, (çev. Albayrak, Ö.), İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.

Rousseau, J.J. (2020). İtiraflar, (çev. Somer, K.), İstanbul: Islık Yayınları.

Telotte, J. P. (1984). Ideology and the Kelly-Donen Musicals. Film Criticism, 8(3), 36–46.

CLUSTERS IN THE WORKS OF THE 20TH CENTURY TURKISH COMPOSERS

2023-10-22T10:53:01+00:00

Modernism significantly changed the musical language of previous centuries in a short time. The innovative approaches and techniques brought by modernism also affected the development of polyphonic Turkish music, which has its roots in the same decades. Many of Turkish composers, starting from the Turkish Five drew on new techniques and experiments in their works, and composed works in a broad artistic scope and different ends as merging Turkish musical culture with the European music or experiencing pure modernist aesthetics in its entirety. The Turkish Five’s effort of combining the cultural background with the language of the age reached to some unique qualities which take these technical-aesthetic innovations beyond the level of simple emulation. The second and third generation composers pursued this approach with different pursuits, sometimes by continuing the traditionalist approach, sometimes with very avant-garde initiatives, and sometimes by melting traditionalist and innovative approaches in a pot. In this study, Turkish composers’ use of cluster structures, one of the most striking innovations of the modernism movement in the context of pitch, will be examined through analyzing works chosen within the historical boundaries of the 20th century, and will be evaluated within the framework of style, design, and purpose diversity.

Keywords: Twentieth century Music, Modernism, Turkish Composers, Clusters.

REFERENCES

Aydın, Y. (2004). Türk Beşleri. Ankara: Say Yayınevi.

Cope, D. (1997). Techniques of the Contemporary Composer. New York: Schirmer Books.

Dallin, L. (1964). Techniques of Twentieth Century Composition. Iowa: W.M.C. Brown Company Publishers.

Deri, O. (1968). Exploring Twentieth Century Music. New York: Holt, Rinehart & Winston, Inc.

Gombrich, E. (1997). Sanatın Öyküsü. (traduction: E. Erduran and Ö. Erduran) Istanbul: Remzi Kitapevi.

Griffiths, P. (1986). Encyclopedia of 20^th-Century Music. New York: Thames and Hudson.

İlyasoğlu, E. (1998). Çağdaş Türk Bestecileri, Istanbul: Pan Yayıncılık.

Krenek, E. (1939). Music Here and Now. New York: Norton and Company.

Kutluk, F. (1997). Müziğin Tarihsel Evrimi. Istanbul: Çiviyazıları.

Lynton, N. (1991). Modern Sanatın Öyküsü. Istanbul: Remzi Kitapevi.

Mimaroğlu, İ. (1991). Elektronik Müzik. Istanbul: Pan Yayıncılık.

Mimaroğlu, İ. (1994). Ertesi Günce. Istanbul: Pan Yayıncılık.

Mimaroğlu, İ. (1995). Müzik Tarihi. Istanbul: Varlık Yayınları.

Nemutlu, M. (1995). Müzikte ‘Doku’ Kavramı. Unpublished Master Dissertation. MSU Social Science Inst., Istanbul.

Persichetti, V. (1962). Twentieth Century Harmony. Londra: Faber & Faber Lmt.

Sachs, C. (1965). Kısa Dünya Musikisi Tarihi. (traduction. İ. Usmanbaş). Istanbul: Milli Eğitim Basımevi.

Say, A. (1997). Müzik Tarihi. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.

Sözen M. and Tanyeli, U. (1996). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. Istanbul: Remzi Kitabevi.

Usmanbaş, İ. (1971). “Yapıtlarım ve Öyküleri”, Orkestra, 103, 8-29.

SCORES

Akses, N. K. (1928). Allegro Feroce. MSGSÜ İDK Library.

Akses, N. K. (1930). Piano Sonata. MSGSÜ İDK Library.

Aldemir, T. (1972). Gerçek ve Ötesi. MSGSÜ İDK Library.

Baran, İ. (1959). Three Bagatelles. MSGSÜ İDK Library.

Baran, İ. (1982). Töresel Çeşitlemeler. MSGSÜ İDK Library.

Fırat, E. O. (1986). Ferenc Liszt’i Anış. MSGSÜ İDK Library.

Fırat, E. O. (1997). Six Movements for Piano. MSGSÜ İDK Library.

Manav, Ö. (1992). Sonata for Violin and Piano. Composer’s personal archive.

Saygun, A. A. (1967). Aksak Tartılar Üzerine On İki Prelüd. MSGSÜ İDK Library.

Tanç, C. (1975). Three Meditations. MSGSÜ İDK Library.

Uçarsu, H. (1994). Monolog. Composer’s personal archive.

Uçarsu, H. (1995). Bir Yaz Yolculuğundan Arta Kalanlar. Composer’s personal archive.

Usmanbaş, İ. (1968) Parçalanan Sinfonietta. MSGSÜ İDK Library.

Usmanbaş, İ. (1970). Bakışsız Bir Kedi Kara. MSGSÜ İDK Library.

THE SCHENKERIAN ANALYIS OF W.A. MOZART’S PIANO SONATA K.284 FIRST MOVEMENT

2023-10-22T11:57:43+00:00

This article presents a musical analysis of the first movement of W.A. Mozart's Piano Sonata K.284, following the Schenkerian analysis approach. Viennese theorist and analyst Heinrich Schenker developed his own method of analysis, bearing his name, to delve deeper into understanding music and uncover its structural features. This analytical method is based on the fundamental structure and tonality of the music. According to Schenker's understanding, every musical composition has a foundational structure represented by the tonic chord at its lowest layer. This foundational structure evolves into a more complex one, incorporating embellishments and harmonic enrichments, to form the composition. Therefore, Schenkerian analysis elucidates the structures of music and their interrelationships. The Schenkerian analysis method is utilized to analyze music from the Baroque period onward, making it applicable to classical and romantic era compositions. The sonata form, due to its structural characteristics, provides a solid foundation for the application of Schenkerian analysis. In this study, the composition subjected to Schenkerian analysis is the first movement of Mozart's Piano Sonata K.284 in D Major, which has been selected from Mozart's piano sonatas.

Keywords: Schenkerian Analysis, Tonality, Sonata Form, W.A. Mozart.

REFERENCES

Agawu, V. K. (1989). Schenkerian Notation in Theory and Practice. Music Analysis, 8(3), 275–301.

Bulur, E. (2019). Müzik Analizinde Schenker Yaklaşımı. Konservatoryum - Conservatorium, 6(1), 21-46.

Burkhart, C., & Schenker, H. (1978). Schenker’s “Motivic Parallelisms.” Journal of Music Theory, 22(2), 145–175.

Cadwallader, A. & Gagné, D. (1998). Analysis of Tonal Music: A Schenkerian Approach, New York: Oxford Uviversity Press.

Cangal, N. (2004). Müzik Formları, Ankara: Arkadaş Yayınevi.

Caplin, W. (1998). Classical Form: A Theory of Formal Functions for the Instrumental Music of Haydn, Mozart, and Beethoven, New York: Oxford University Press.

Forte, A. & Gilbert, S. E. (1982). Introduction to Schenkerian Analysis. New York: Norton

Schenker, H. (1979). Free Composition ııı of Musical Theories and Fantasies. (çev: Oster, E.) New York: New York, London, Longman.

Usmanbaş, İ. (1974). Müzikte Biçimler, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.

Wadsworth, B. K. (2016). Schenkerian analysis for the beginner. Journal of Music Theory Pedagogy, 177-220.

20.YÜZYIL SES DÜNYASI BAĞLAMINDA ÇEVRESEL SESLERİN HAREKET VE GÖRSEL KARŞILIKLARININ ARAŞTIRILMASI: “AKUSTİK DEVİNİMLER”

2023-10-22T13:21:44+00:00

Since the beginning of the 20th century, the process of change in technology and social domains in Western Europe and America has influenced aesthetic and intellectual theories. The traditional art paradigms of the era have been shattered, leading to alterations in how the world is perceived and interpreted. In the field of music, the Italian futurist painter and composer Russolo's 1913 manifesto, "The Art of Noise," advocated for the use of all surrounding noises as musical elements, while Pierre Schaeffer's concept of Musique Concrète involved recording existing sounds from the acoustic world and subjecting them to various processes to create entirely new sounds. These developments represent crucial steps in the quest for a new sonic realm. In daily life, people live amidst a vast array of sounds, often unaware of their presence. However, with careful attention, various sonic structures can be observed in the surroundings. Naturally occurring soundscapes, untouched by human intervention, serve as the starting point for this research. This study first examines the changing soundscapes from the mid-20th century onwards and their impact on music. Subsequently, it describes the process of creating the performance titled "Acoustic Movements," which involves selecting sounds from the environment based on their rhythmic and melodic qualities and transforming them into movement and music, as well as integrating them together. The research involves exploring the correlations between these sound data and the movements of dancers and the visual representations created by painters. Each sound datum's movement counterpart has been translated into choreography, visual elements are derived from the drawing counterparts, and, additionally, the entire choreography's music has been created using the same sound data.

Keywords: Sound, Noise, Electronic Music, Dance, Painting.

Öz

20. yy başından itibaren Batı Avrupa ve Amerika'da teknoloji ve toplumsal alanlarda yaşanan değişim sürecinden estetik ve düşünsel kuramlar da etkilenmiş, dönemin sanatçılarının geleneksel sanat anlayışı, dünyayı algılama ve yorumlama şekilleri değişmiştir. Müzik alanında İtalyan fütürist ressam ve besteci Russolo'nun 1913 yılında yazdığı etraftaki tüm gürültülerin birer müzikal öğe olarak kullanılabileceğini savunduğu "Gürültü Sanatı" manifestosu ve Pierre Schaeffer'in akustik dünyada var olan sesleri kaydedip değişik işlemlerden geçirerek yepyeni bir ses oluşturduğu Musique concrète (somut müzik) anlayışı yeni ses dünyası arayışındaki en önemli adımlardır. İnsan günlük hayatta farkında olmadığı büyük bir ses kalabalığının içinde yaşar. Bir süre sonra bu seslere karşı duyarsızlaşır. Fakat dikkat edildiğinde etrafta pek çok farklı sessel örgüler görülebilir. Çevrede müdahale etmeden oluşmuş ses yapıları bu araştırmanın çıkış noktasını oluşturmuştur. Bu çalışmada ilk olarak 20. yüzyıl ortalarından itibaren değişen ses dünyası ve bu değişimin müzikteki etkileri ele alınmıştır. Ardından bu bakış açısıyla çevremizde müdahale etmeden oluşmuş, ritmik ve ezgisel yapılarına göre seçilmiş seslerin harekete, müziğe, çizimlere dönüşme ve birbirine entegre edilmesi ile ortaya çıkan Akustik Devinimler adlı performansın oluşum süreci anlatılmıştır. Dansçılar ve ressamlardan oluşan gruplarla bu ses verilerinin hareket ve çizim karşılıkları araştırılmış, çalışmada ortaya çıkan her ses verisinin hareket karşılıkları bir koreografiye dönüştürülmüş, çizim karşılıklarından koreografinin görsel malzemesi elde edilmiş ve aynı ses verileri ile ayrıca tüm koreografinin müziği oluşturulmuştur.

Anahtar Terimler: Ses, Gürültü, Elektronik Müzik, Dans, Resim.

REFERANSLAR

Aktüze, İ. (2003), Ansiklopedik Müzik Sözlüğü, Pan Yayıncılık, İstanbul.

Appelton, J. H. (1972), The State of Electronic Music, Coolege Music Symposium, Vol 12 (Fall, 1972) sayfa 7-10 http://www.jstore.org/stable/40373301 erişim 19 Ağustos 2016.

Ay Bartın, M. (2017), Yaşam Alanlarındaki Ses Yapılarının Bedenle olan İlişkisi adlı sanatta yeterlilik eser metni, MSGSÜ Güzel Sanatlar Enstitüsü, İstanbul. 138 s.

Boran, İ. (2007), Elektronik Müzikte Analog Dönem ve Bülent Arel'in Stereo Electronic No.1 adlı Yapıtı doktora tezi, MSGSÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Cunningham, M-L. J. (1991), The Dancer and The Dance, Marion Boyars Publihers, New York.

Dack, J. (1994), “Pierre Schaeffer and the Significance of Radiophonic Art”, Contemporary Music Revew, cilt 10 böl. 2, Harwood Academic Publishers

Gombrich, E. H. (1995). Sanatın Öyküsü, Üçüncü Basım, Çev. Erol Erduran ve Ömer Erduran, Remzi Kitabevi, İstanbul.

http://fresques.ina.fr/artsonores/fiche-media/InaGrm00079/pierre-schaeffer- entretien.html.

http://johncage.org/autobiographical_statement.html

http://www.ubu.com

http://www.ufukonen.com/tr/elektronik-muzigin-onculeri-ve-ses-kulturu.html

https://www.scribd.com/document/501906741/Busoni-Ferrucio-Sketch-of-a-New-Aesthetic-of-Music

Humprey, R. (1999), Futurism, Cambridge University Press, Cambridge.

Kostelanetz, R. (1998), Coversing with Cage, Omnibus Press, New York.

Mi̇maroğlu, İ. (1991), Elektronik Müzik, Birinci Basım, Pan Yayıncılık, İstanbul.

Mi̇maroğlu, İ. (1999), Müzik Tarihi, Varlık Yayınları, İstanbul

Önen, U. (2007 ), Ses ve Kayıt Teknolojileri, Üçüncü Basım, Çitlembik Yayınları, İstanbul.

Potter, M. (1993), A Licence to Do Anything: Robet Rauschenberg and the Merce Cunnigham Dance Company, Dance Chronicle, 1993, 6. sayı, No.1 http://www.jstore.org/stable/1567909 erişim 27 Şubat 2017.

Russolo, L. (1967), Art of Noise, Çev. Robert Filliou, A Great Bear Pamphlet by Something Else Press, New York, www.ubu.com

Şenürkmez, K.Y., & Boran, İ. (2007). Tarih Işığında Çok Sesli Batı Müziği, Birinci Basım, Yapı Kredi Yayıncılık, İstanbul.

Ti̇muçi̇n, A. (2000), Felsefe Sözlüğü, Dördüncü Basım, Bulut Yayınları, İstanbul.

Zeren, A. (1995), Müzik Fiziği, Birinci Basım, Pan Yayıncılık, İstanbul.

A REVIEW ON EDUCATION APPROACH WITH INNOVATIVE IDEAS IN MUSIC

2023-10-08T08:43:29+00:00

Music education supports the ability of human beings to relate through music, to be an individual who consciously produces music universally, and thus contributes greatly to the social and emotional development of individuals in this way. The most important goal of music education is to make children and individuals love music, to develop their creativity and imagination, and to enable them to reveal their musical talents. The aim of this study is to present the effect of education with innovative ideas and techniques on student's creative achievement. In order to reach a contemporary and enlightened level in the field of music education and to be able to transfer it with the same understanding of creativity, it is necessary to recognize various innovative music teaching ideas and methods. For this purpose, innovative teaching ideas such as Kodaly, Dalcroze, Suzuki and Orff will be presented.

Keywords: Music Education, Teaching Method, Creative Learning, Child Development.

REFERENCES

Aktüze, İ. (2003). Müziği Okumak. İstanbul: Pan Publishing.

Bachmann, M.L. (1991). Dalcroze Today. Editör: Steward R., Çeviri: Parlett, D. New York: Oxford University Press.

Çetin Çalık, G. Okul Öncesinde Etkinliklerde Müzik Eğitimi. Kök Publishing.

Houlahan Michael, Tacka Philip(2021). Zoltan Kodaly: A Guide to Research. Routledge Music Bibliographies.

Pamir, L. (1998). Müzikte Geniş Soluklar, (2. Basım). İstanbul: Boyut Publishing.

Say, A. (2005). Müzik Öğretimi, (4. Basım). Ankara: Müzik Ansiklopedisi Publishing.

Sel,R. (2000). Okul Öncesi Çocuklarına Oyunlar-Rondlar, İstanbul: Ya-Pa Publishing.

Spector,I. (1990). Rhythm and Life: the work of Emile Jaques-Dalcroze. New York: Pendragon Press Stuyvesant.

Tacka. Philip. Kodaly in The Kindergarten Classroom, New York: Oxford University Press.

Toksoy: A. C. (2014). Orff Yaklaşımı, Elementer Müzik ve Hareket Eğitimine Giriş, İstanbul: İTÜ Vakfı Publishing.

Uçan, A. (1994). Müzik Eğitimi Temel Kavramlar-İlkeler-Yaklaşımlar Ankara: Müzik Ansiklopedisi Publishing.

Uçan, A. (1994). İnsan ve Müzik İnsan ve Sanat Eğitimi, Ankara: Müzik

GELENEKSEL VE MODERN DİKTE ÖĞRETİLERİNİN KARŞILAŞTIRMALI İNCELENMESİ

2023-10-22T21:27:58+00:00

In this study, traditional and modern methods of dictation in the solfege course, which is one of the vocational courses of Anadolu University State Conservatory Music Department Secondary Education students, were examined. In the traditional French solfeggio teaching, the dictation method is done only with the piano, and in the understanding of Formation Musicale (General Music Formation), which is a modern French teaching, the dictation method is made with works selected from different instrumental formations and repertoire such as solo instruments, duos, trios, quartets, chamber music, orchestral works has been compared. The positive and negative aspects of these two approaches have been examined. For this analysis, 4-year solfege lessons of Anadolu University State Conservatory Music and Ballet Secondary School 8th grade students were observed. Since the first year of their education, they have had dictations played on the piano and different instruments. Analysis was carried out by listening to various orchestral works. In the fourth year of their education, it was observed that they were able to recognize all kinds of orchestral instruments and had sufficient equipment in many subjects such as the periodic features of the works performed. As a result of the study, it was observed that the students' motivation and concentration increased, their prejudices about writing decreased, they approached the music they played and listened to from a more holistic perspective, and it was realized that great contributions were made to their musical culture with the dictation studies implemented within the framework of musical formation. In this study, examples of dictation teaching are given from Noel Gallon's single, two and three voice dictation books.

Keywords: Solfege, Musical Hearing, Dictation, Listening, Musical Memory, Analysis.

Öz

Bu çalışmada Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Müzik Bölümü Orta Öğretim öğrencilerinin meslek derslerinden biri olan solfej dersindeki dikte çalışmasının geleneksel ve modern yöntemleri incelenmiştir. Geleneksel Fransız solfej öğretisinde sadece piyano ile yapılan dikte yöntemi ile modern bir Fransız öğretisi olan Formation Musicale (Genel Müzik Formasyonu) anlayışında solo çalgı, duo, trio, kuartet, oda müziği, orkestral yapıt gibi farklı çalgısal oluşumlardan ve repertuvardan seçilen eserler ile yapılan dikte yöntemi karşılaştılmıştır. Bu iki yaklaşımın olumlu ve olumsuz yönleri incelenmiştir. Bu inceleme için Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Müzik ve Bale Ortaokulu 8. Sınıf öğrencilerinin 4 yıllık solfej dersleri gözlemlenmiştir. Eğitimlerinin ilk yılından itibaren piyano ve farklı çalgılarla çalınmış dikteler yaptırılmıştır. Çeşitli orkestral eserler ile dinleyerek analiz çalışması yapılmıştır. Eğitimlerinin dördüncü yılında, her türlü orkestral çalgıyı tanıyabildikleri, dinletilen eserlerin dönemsel özellikleri gibi pek çok konuda yeterli donanıma sahip oldukları görülmüştür. Çalışma sonucunda müzikal formasyon anlayışı çerçevesinde uygulanan dikte çalışmalarıyla öğrencilerin motivasyon ve konsantrasyonlarının arttığı, yazma konusundaki ön yargılarının azaldığı, çaldıkları ve dinledikleri müziklere daha bütüncül bir açıdan yaklaştıkları gözlemlenmiş ve müzikal kültürlerine büyük katkılar sağlandığı fark edilmiştir. Bu çalışmada dikte öğretisine Noel Gallon tek, iki ve üç sesli dikte kitaplarından örnekler verilmiştir

Anahtar Terimler: Solfej, Müzikal Duyuş, Dikte, Dinleme, Müzikal Bellek, Analiz.

KAYNAKÇA

Aktüze, İ. (2003). Müziği anlamak ansikloprdik sözlük. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Baragwanath, N. (2020). The Solfeggio Tradition: A Forgotten Art of Melody in the Long Eighteenth Century. USA: Oxford University Press

Cleand, K. D. & Grinda, M. D. (2010). Developing Musicianship through Aural Skills. A Holistic Approach to Sight Singing and Ear Training.New York. Routledge

Çöloğlu, E., & Arat, D. (2017). Terminolojiden Analize Alıştırmalı: Müzik Teorisi. 2. Cilt. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Çöloğlu, E. 13. Uluslararası Hisarlı Ahmet Sempozyumu The 13th International Hisarlı Ahmet Symposium. 08-11 Haziran / June 2023

Gallon, N. Cours Complet de Dictée Musicale: 200 Dictées Musicales Progressives à 1 Partie. Paris: Société des Editions Jobert

Gallon, N. Cours Complet de Dictée Musicale: 200 Dictées Musicales Progressives à 2 Partie. Paris: Société des Editions Jobert

Gallon, N. Cours Complet de Dictée Musicale: 200 Dictées Musicales Progressives à 3 Partie. Paris: Société des Editions Jobert

Jollet, J. C. Dictée Musicales vol.1-IM3. Paris: Gérars Billaudot

Károlyi, O. (2007). Müziğe Giriş (M. Nemutlu, Çev.). İstanbul: Pan Yayıncılık.

Kemalbay Eren, E. (2019). EJMD / 2019 (14), 131-145. DOI: 10.31722/ejmd.584371: Emile Jaques-Dalcroze Ve Ritmik Yöntemi

Lavignac, A. (1939). Musiki terbiyesi [Musical Training]. Ankara: Kanaat Kitabevi.

Püsküllüoğlu, A. (2013). Arkadaş Türkçe Sözlük. Ankara: Arkadaş Yayınevi.

Say, A. (2010). Müzik ansiklopedisi [Music Encyclopaedia]. Vol. 3, Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.

Yildiz, F., & Türkmen, U. (2021). Dictation/musical writing approaches of educators in conservatory solfege course exams. International Journal of Curriculum and Instruction, 13(3), 3406-3423.